Αποχαιρετισμός στον Μάκη Ράπτη

Την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου άφησε την τελευταία του πνοή ο σύντροφος Μάκης Ράπτης. Την Παρασκευή 19 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε η πολιτική κηδεία. Ο Μάκης τα τελευταία χρόνια είχε  ταλαιπωρηθεί με την υγεία του. 

Ο Μάκης Ράπτης γεννήθηκε στην Λαμία το 1943. Καταγόταν από δημοκρατική οικογένεια, που συμμετείχε στο κίνημα της εθνικής αντίστασης και ήταν  αδερφός του αντιδικτατορικού αγωνιστή Νίκου Ράπτη, του οποίου την μνήμη τιμούν ακόμα στα Γιάννενα. Εργάστηκε ως εργοδηγός οικοδομών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, συγκεκριμένα στην Σαουδική Αραβία. Εκεί ήρθε σε επαφή με την αραβική κουλτούρα, καθώς συνεργαζόταν καθημερινά με άραβες διαφόρων προελεύσεων. Μια εμπειρία που πιθανά να εδραίωσε την υποστήριξη του στις αποικιακές επαναστάσεις.

Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης συνδέεται πολιτικά με το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Επαναστατικής Μαρξιστικής Τάσης, (TMRI) της οποίας ηγετικό στέλεχος ήταν ο Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο). Συμμετέχει ενεργά στην έκδοση του περιοδικού «Για το Σοσιαλισμό» που έβγαζε η αντίστοιχη ομάδα. Παράλληλα συμμετέχει και στον Όμιλο Πρωταγόρα που ήταν ένα πολύ πιο διευρυμένο σχήμα σε σχέση με το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Τάσης του Πάμπλο.

 Όπως μας πληροφορεί ο σύντροφος Μίμης Λιβιεράτος,  γνωρίζει τον Μάκη Ράπτη το  1976, ο οποίος παρακολουθεί την λέσχη πολιτικών συζητήσεων «ENOTHTA», που έχει ιδρύσει ο Δ.Λιβιεράτος. Η «ΕΝΟΤΗΤΑ», είχε τα γραφεία της στην Αγίου Κωνσταντίνου, κάνει εβδομαδιαίες συναντήσεις στις οποίες συμμετέχει ενεργά ο Μάκης Ράπτης, εκτελεί χρέη ταμία, και είναι η ψυχή της ομάδας.  Παραμένει πολιτικά κοντά και στον Μιχάλη Ράπτη (Πάμπλο) και αναπτύσσει στενές φιλικές σχέσεις και με τον Μίμη Λιβιεράτο.

Τα χρόνια των δεκαετιών του 70 και του 80 φιλοξενεί συχνά διωκόμενους αγωνιστές, από όλες τις γωνιές του πλανήτη που φέρνει στην Ελλάδα, ενίοτε και παράνομα, ο Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο).

Μέχρι να τον καταβάλλουν τα προβλήματα υγείας είχε ενεργό συμμετοχή στα κινήματα, όντας ένας δραστήριος αγωνιστής και παραμένοντας πάντα ένας σεμνός συζητητής. Ζούσε στην περιοχή του Κεραμεικού – Γκάζι και συμμετείχε ενεργά στα τοπικά κινήματα και στις αντίστοιχες συλλογικότητες της περιοχής.

Ο σύντροφος Μάκης δεν αδιαφόρουσε για τα θεωρητικά ζητήματα, συμμετείχε με πάθος σε πολιτικές συζητήσεις που αφορούσαν τους αντιμπεριαλιστικούς αγώνες , την αυτοδιαχείριση, και την υπεράσπιση της πλούσιας θεωρητικής κληρονομιάς του Λέων Τρότσκι στην οποία έμεινε ανυποχώρητα πιστός μέχρι το τέλος της ζωής του. Οι τελευταίες μας συζητήσεις αφορούσαν την έκδοση του βιβλίου «Κρατισμός  ή Αυτοδιαχείριση, η εμπειρία της Χιλής» του Μιχάλη Ράπτη (Πάμπλο) , όπου από κοινού με τον εκδότη Κώστα Κοροντζή συζητούσαν από τα θεωρητικά ζητήματα που καταπιανόταν το βιβλίο μέχρι και τις τελευταίες λεπτομέρειες που αφορούσαν την έκδοση του βιβλίου.

Ο Μάκης Ράπτης ήταν ένας αναντικατάστατος σύντροφος και φίλος. Θα μας λείψει. Και σαν σύντροφος, και σαν φίλος και σαν άνθρωπος. Ήταν τιμή μας που υπήρξαμε, φίλοι και σύντροφοι του!

Χάρης Κωστούλας, Αλέκα Μακρή

(Φώτο από τον Μάιο του 2018, από αριστερά προς δεξιά, Μίμης Λιβιεράτος, Ίνγκριντ, Αλέκα Μακρή, Μάκης Ράπτης, Χάρης Κωστούλας, Γιώργος Παπαγιανόπουλος)